ହାଡ଼ ଖଣ୍ଡେ, ମାଂସ ଫୁଟେ, ବୁନ୍ଦାଏ ରକତେ
ଗଢ଼ା ଏ ମୋର ଶରୀର ।
ମାନବ ସମାଜେ ମାନବ ଜଣେ ମୁଁ
ନୁହେଁ ଅଲଗା ଜାତିର ।।

ହେଲବି କେଜାଣି କାହିଁକି ଯେ ମୋତେ
ଅଛୁଆଁ ବୋଲି କହୁଛ ।
ଅକସ୍ମାତ ଯଦି ଛୁଇଁ ହେଲେ ତୁମେ
ଶଉଚ ପାଇଁ ଧାଉଁଛ ।।

ବାରମାସେ ତୁମେ ତେରଟି ପରବ
ହରି ର ନାମରେ କର ।
ତ୍ରିସନ୍ଧ୍ୟା ତର୍ପଣ ହୋମ ଯଜ୍ଞ ଆଦି
ସବୁତ ଅଟେ ତୁମର ।।

ଅନୁକ୍ଷଣେ ତୁମେ ହରି ପାଖେ ରହି
ହରି ରସେ ଅଛ ବାଇ ।
ଅକସ୍ମାତ ମୁହିଁ ମନ୍ଦିରେ ପଶିଲେ
ହରି ଯାଏ ମାରା ହୋଇ ।।

ହରି ର ନିଜର ପାଖ ଲୋକ ତୁମେ
ତୁମେ ସିନା ହରିଜନ ।
ମୋ ଛାଇ ପଡିଲେ ହରି ହୁଏ ମାରା
ଯାଏ ମୋ ଆତ୍ମ ସମ୍ମାନ ।।

ହରି ନୁହେଁ ମୋର ମୁଁ ନୁହେଁ ହରିର
ମୁହିଁ ମାନବ ଜନମ ।
କି କାରଣେ ମୋତେ ଅପମାନ ଦିଅ
କାଇଁ କୁହ ହରିଜନ ।।

କବି: ଶ୍ୟାମ ସୁନ୍ଦର କୁମ୍ଭାର